Se hadden iähre plattdütsken Texte onniken üebet un konnen se utwendig. Un sau wöer dat Inkaupen in`n Tante-Emma-Laden föer de „Jungen Plattdütsken“ van`n Holger Hoff, ne lustige Angeliärgenheet, de Spoaß makede.
Föer de vierlen Beöikers, was dat so`n trüggekuorm in iähre Kinnertiet. „Genausau is dat fröiher tougaun“. „Kiek es, de aulen Wägten un de Registreerkassen.“ Nich nur dat Inkaupen was wichtig, auk dat drüm herümme. Do votellde de Vokäuperin Rieke, dat van Nachte bi Meggers de Doktor wöer, de Oma göng dat gar nich gout. Dat wöer Rieke van den Schulten Heini gewahr woden, de oll fro in`n Laden wiärn was. Hannah koffede Zucker, Ries, Zimt un vöern Grössen Gest in, un harre nu wat in`ne Nauberskup to votellen, un baule wüssen olle Bescheed. Den Kaise, den Konrad haalen scholl, schneid Sophia in Schieben up de aulen Kaiseschnielahen.
Ole kraig van Sara de Krampen, de he vo Opa haalen scholl. De Köihe sollen uttrierben wäden, ower vohiär mösse Opa den Tuun naukieken. Olles wöd in de aulen Kasse registreert un manges auk anschrieben lauten. An Enne van de Wierken, wenn de Keerls Lauhn kreigen, wöd dann betahlt. Lustige Votellsels dröigen Jonas, Markus un Manuel vöer. Jonas konn de Fleegen in Männkes und Wiewkes unnerscheen. De Männkes saiten an`n Beerbuddel, de Wiewkes an`n Speegel. Markus sien Vadder konn sick de Teintnäirgel schnie`en, auhne de Strümpe ut to trekken. Manuel woll nich föer teggen Pennige Lakritz os de annern Kinner, nai, he woll föer fief Pennige Lakritz, un de aule Ladendeener mösse de Biärm no maul bet nau buoben rupp.
Erna Richter van „De (ölleren) Plattdütsken van`n Holger Hoff“ votellde van de Stillkenkneipe un wi Lemken Minna den Keerl van`n Amte öwertüeget, dat bi iähr olles unner Nauberskuphülpe fällt, un se nix Unrächtet döut, wenn se af un tou `nen Schluck ingütt un `ne Tasse Koffee inschänket. Met „Stüeden achter trecken“ häw dat nix to doun. Heinrich Sandmann küerde van de Tiet, os no de Dallbiärger Pöttker met siene Stoffballen uppe Schullern van Hus to Hus göng. Un eener van de Läupers de harre de „Joma-Güsam-Salbe“ metbrocht, de gehöerde in jeden Husholt. Dat ligg ollens no gar nich sau lange trügge. Christian Sandmann zeigete up, dat de Toukunft de Online-Inkaup is. „Se bringet di olles in`t Hus wat du bestellt häs, du brukes nur no betahlen“. Tüskenin wöd sungen, un Konrad löip met dat graute Bölkenglas düe de Riegen, un Jedereen konn sick so`n roen Himkenbölken ut dat Glas niermen, jüst sau wi dat fröiher wiärn is.
