Heimathusleed

Loading

Melodie: Wo die Nordseewellen

Text: Anna Sandmann,  Bearb.: H. Hagedorn

Achtern K’naul, do häs du maul os Kuorden staun,
Väih und Lüe sind do in un ut woll gaun.
Sünnenschien un Riängen mak’den di nix ut,
Hagel, Krieg un Bomben schmeiden di nich rut.

Naut un Sourgen un auk Spoaß fo Jung un Ault,
häw dat Liäben woll in diene Müden mault,
Liäben un auk Stiärben gif’t in düsse Welt:
oawer sik vordriägen, is doch dat wat tellt.

Ault un krank häw man di dann bisite leggt,
manchet Stücke Holt wöd öümerig un schlecht,
oawer dann keimp däi Idee van’t Heimathus,
un man siär sik, dat is doch dat Hus fo us.

Viäle flinke Hände konn man bi di säin,
jau, säi sädden dages fliedig Stäin up Stäin,
un däi Timmerlüe maiden Toll fo Toll,
timmerden däi Pluggen in dat Äikenholt.

Aune Geld wät ja nu woll kein Hus upstellt,
sau is dat nu maul up düsse grauden Welt.
Dat häw sik sau mannigäiner jä auk säggt,
häw däi Dalers dann bien grauden Haupen leggt.

Sau stäihs du vo us nu wi’e risk und rank,
olles an di is sau moje un sau blank,
du sass nu no lange, lange Tiet bestaun,
gäden süölt däi Lüe in un ut no gaun.